ՄԻ ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ԱՄԵՆՔԻՆ

Հ. Թումանյան

Դաշտ ու անտառ, գյուղի ճամփան
Ծածկըվել է մի թիզ ձյունով.
Էլ չի ճարվում ուտելու բան,
Ո՞վ է տեսել էս տեսակ սով.

Ոչ մի ցորեն, ոչ մի հատիկ…
Խնդրում ենք ձեզ, բարի մարդիկ,
Աստծու սիրուն, մի կըտոր հաց,
Կոտորվեցինք, մեռանք սոված։

Շուտով կըգան օրեր գարնան,

Продолжить чтение «ՄԻ ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ ԱՄԵՆՔԻՆ»