Ջոն Հոլթի <<Մանկական հաջողությունները>> հոդվածին ծանոթանալով կարելի է առանձնացնել մի քանի դիտարկում:Հեղինակը հիմնականում զարգացնում է այն միտքը,որ մանկավարժության և առհասարակ երեխաների հետ շփման մեջ պետք է նրանց ազատ թողնել,անընդմեջ ցույց չտալ մեր լավագույն և իդեալական օրիանկը,քանի որ,ինչպես նշում է հեղինակը,երեխաները հաճախ հիվանդագին են տանում իրենց անգիտությունն ու անճկունությունը:Խաղի,գործիքի կամ որևէ այլ առարկայի,երևույթի նկատմամբ երեխան կարող է ունենալ այլ մոտեցում:Երեխայի մոտեցումը չի կարելի համարել սխալ միայն այն բանի համար,որ այն տարբերվում է մեծերի կամ արդեն դրա ընդունված, ավանդական տարբերակից:Երեխան իր այլ,տարբերվող մոտեցմամբ կարող է հասնել իրի կամ երևույթի ճիշտ բացահայտմանը:
Մեկ այլ դիտարկում ևս.երեխան լավագույն արդյունքի կարող է հասնել այն դեպքում,երբ ինքն է ընտրում իր նպատակը,ինքնուրույն է ձգտում կատարել այն:Ինչպես հոդվածի հերոսուհի Լիզան սովորել էր կարդալ ինքնուրույն:Հայտնվելով իր նման երեխաների մեջ՝ նրա համար պարզ էր դարձել,որ կարդալ չիմանալը արատ չէ,ամոթ չէ և դրան կարելի է հասնել:
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր Մելքոնյան Անահիտի բլոգ 